21. «اما حق احسان كننده اين است كه: 1- از او تشكر كنى. 2- احسانش را به زبان آورى. 3- گفتار نيك در مورد او نشر دهى. 4- در آنچه بين تو و خدا است ، مخلصانه براى او دعا كنى ، كه اگر چنين كنى ، در نهان و عيان از او قدردانى كرده‌اى سپس اگر بتوانى عملاً محبت هاى او را جبران كنى و گرنه در انتظار فرصت و توفيق هستى كه در آن هنگام جبران نمايى.»
قال علي بن الحسين(ع) أَما حَقُْ ذِي الْمَعْرُوفِ عَلَيْكَ: فَإِنَ تَشْكُرُهُ وَ تَذْكُرُ مَعْرُوفَهُ وَ تَنْشُرَ لَهُ الْمَقالَةَ الْحَسَنَةَ وَ تُخْلِصُ لَهُ الدُّعاءَ فيما بَيْنَكَ وَ بَيْنَ اللهِ سُبْحانَهُ فَإِنَكَ إِذا فَعَلْتَ ذلِكَ كُنْتَ قَدَ شَكَرْتَهُ سِرَاً وَ عَلانِيَةٌ ثُمَّ اِنْ اَمْكَنَ مُكافَاتُهُ بِالْفعُلِ كَافَأْتُهُ وَ اِلاّ كُنْتَ مُرْصِداً لَهُ ، مُوَطِّناً نَفْسَكَ عَلَيْها. (تحف العقول ص265)
22. «همانا آن كس در پيشگاه خدا محبوبتر است كه علمش از همه بهتر باشد و آن كس عملش در پيشگاه خدا بزرگتر است كه اشتياقش به پاداش الهى افزون تر است آن كس از عذاب خدا آسانتر نجات يابد كه از خوف خدا بيشتر بترسد و نزديكترين شما در پيشگاه خدا كسى است كه اخلاقش نيك تر است پسنديده ترين شما نزد خدا كسى است كه بيشتر به افراد خانواده اش گشايش دهد و گرامى ترين شما در پيشگاه خدا پرهيزكارترين شما است .»
قال علي بن الحسين(ع) اِنَّ اَحَبَكُمْ إِلي اللهِ اَحْسَنَكُمْ عَمَلاً وَإِنْ اَعْظَمَكُمْ عِنْداللهِ عَمَلاً اَعْظَمَكُمْ فيما عِنْدَالله رَغْبَةً وَإِنْ اَنْجاكُمْ منْ عَذابِ اللهِ اَشَدَكُمْ خَشِيَةً للهِ وَ إِنْ اَقْرَبَكُمْ مِنَ اللهِ اَوْسَعَكُمْ خُلُقاً وَ اِنْ اَرْضاكُمْ عِنْدَاللهِ اَسْبَغُكُمْ عَلَي عيالِهِ وَ إِنْ اَكْرَمَكُمْ عَلَي اللهِ اَتْقاكُمْ لِلّهِ. (تحف العقول ص279)
23. «اگر مردم بدانند كه چه نتايج درخشانى در تحصيل علم به دست مى‌آورند قطعاً در جستجو و طلب آن اقدام مى‌كنند هر چند اين كار از ريختن خون دل و فرو رفتن در اعماق درياها انجام شود»
قال علي بن الحسين(ع) لَوْ يَعْلَمُ الناسُ ما في طَلَبِ الْعِلْمِ لَطَلَبُوهُ وَ لَوْ بِسَفْكِ الْمُهَج وَ خَوْضِ اللُّجَجِ (بحار الانوار ج1 ص185)
24. «روزى امام سجاد بيمارى ديد كه بهبود يافته بود به او فرمود پاك كننده از گناه (يعني بيماري) گوارايت باد خداوند متعال تو را ياد كرده است پس يادش كن و از گناهت گذشت كرده پس او را شكر كن»
قال علي بن الحسين(ع) وَرَأي عَليلاً قَدْ بَرِي فَقالَ عَلَيْهِ السَّلامُ لَهُ يَهْنَؤُكَ الطَّهُورُ مِنَ الذُّنوبِ ، اِنَّ اللهَ قَدْ ذَكَرَكَ فَاذْكُرُهُ وَاَقالَكَ فَاشْكُرْهُ. (تحف العقول ص280)
25. «از دروغ بپرهيز خواه كوچك باشد يا بزرگ جدى باشد يا شوخى»
قال علي بن الحسين(ع) إِتَقوا الْكَذِبَ الصَّغيرَ مِنْهُ و الكَبيرَ في كَلَّ جِدَّ وَ هَزْلٍ. (تحف العقول ص278)
26. «گناهانى كه موجب رد شدن دعا (و عدم استجابت آن) مى‌شوند عبارتند از: 1- نيت بد و نادرست 2- ناپاكى باطن 3- رفتار نفاق آميز با برادران دينى 4- عدم اعتقاد به اجابت دعا 5- تأخير نمازهاى واجب در وقت خود به طورى كه وقت آنها بگذرد 6- ترك نزديك شدن به درگاه خدا به وسيله احسان و صدقه 7- هرزگى در رفتار و ناسزاگويى»
قال علي بن الحسين(ع) وَالذُّنُوبُ الَّتي تَرُدُ الدُّعاءَ: سُوءُ النَِّّيةِ وَ خُبْثُ السَّريرَةِ وَ النِفاقُ مَعَ ألإخْوانِ وَ تَرْكُ التَّصديقِ بِالْإِجابَةِ وَ تَأْخيرُ الصَّلَوَاتِ الْمَفْروضاتِ حَتْي تَذْهَبَ أُوْقاتُها وَ تَرَكُ التَّقّرُّبِ إِلَي اللهِ عَزَّوَجَلَّ بِالْبِرِ وَ الصَّدَقَةِ وَ اسْتِعْمالُ الْبَذاءِ وَ الْفُحْشِ في الْقَوْلِ . (معاني الاخبار ص271)
27. «شخصى به امام سجاد عرض كرد : اى پسر رسول خدا ، چگونه صبح كردى؟ آن حضرت در پاسخ فرمود: صبح كردم در حالى كه مورد مطالبه هشت چيز هستم: 1- خداوند واجبات را از من مى‌طلبد 2- پيامبر(ص) سنت خود را از من مي طلبد 3- عيال و افراد خانواده تقاضاى معاش زندگى ميكنند 4- هواى نفس تقاضاى ارضاء شهوت از من دارد 5- شيطان مرا به گناه مى‌خواند 6- دو فرشته مراقب اعمال ( رقيب و عتيد) عمل درست از من مى‌خواهند 7- فرشته مرگ روح مرا مى‌طلبد 8- قبر جسد مرا مى‌طلبد و من در بين اين امور مورد طلب آنها قرار گرفته ام»
قال علي بن الحسين(ع) قيلَ لِعَلِيِ بْنِ الحُسِيْنِ عَلَيْهِمَا السَّلامُ : كَيْفَ أَصْبَحْتَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللهِ ؟ قالَ (ع) : أَصْبَحْتَ مَطْلوباً بِثَمانِي خِصالٍ ؛ اَللهُ تَعالي يَطْلُبْني بِالْفَرائِضِ وَالنَّبِيُّ (ص) بِالسُّنَّةِ وَ الْعِيالُ بِالْقُوَتِ وَ النَّفْسُ بِالشَّهْوَةِ وَ الشَّيْطانُ بِالْمَعْصِيَةِ وَالْحافِظانِ بِصِدْقِ العَمَلَ وَ مَلَكُ الْمَوْتِ بِالرُّوحِ وَالْقَبْرُ بِالْجَسَدِ فَأَنَا بَيْنَ هذِهِ الْخِصالِ مَطْلُوبٌ. (بحار ج 76 ص15)
28. «كسى كه از آتش دوزخ بترسد به توبه از گناه و بازگشت به سوى خدا پيشى مى‌گيرد و از ارتكاب كارهاى حرام منصرف مى‌شود.»
قال علي بن الحسين(ع) مَنْ اَشْفَقَ مِنَ النّارِبادَرَ بِالتَّوْبَةِ اِلَي اللهِ مِنْ ذُنوبِهِ وَ راجَعَ عَنِ الْمَحارِمِ . (تحف العقول ص281)
29. «از شادى به گناه ( انجام گناه يا خوشحالى) بپرهيز زيرا بدى شادى در هنگام گناه از انجام خود گناه بيشتر است»
قال علي بن الحسين(ع) إِياكَ وَ اْلإِ بْتِهاجَ بِالذَّنْبِ فَإِنَ اْلاِبْتِهاجَ بِهِ أَعْظَمُ مِنْ رُكوُبِهِ . (بحار الانوارج78ص159)
30. «گناهانى كه موجب تغيير و نابودى نعمتها مى‌شوند عبارتند از: 1- ظلم به مردم 2- ترك عادت نيك 3- ترك برنامه نيك 4- كفران نعمت 5- شكر نكردن»
قال علي بن الحسين(ع) اَلذُّنُوبُ الَّتي تُغَيِّرُ النِّعَمَ : اَلْبَغيُ عَلَي الناسِ وَالزَّوالُ عَنِ الْعادَةِ في الْخَيْرِ وَ اصْطِناع الْمَعْرُوفِ وَ كُفْرانُ النِّعَمِ وَ تَرْكُ الشُّكْرِ . (معاني الاخبار ص270)
