21. «از حرص و حسد دورى كنيد زيرا اين دو خصلت امتهاى گذشته را به هلاكت رسانيد و همچنين از بخل دورى نمائيد زيرا بخل يك نوع آفت است انسان آزاده و انسان مومن داراى اين صفت نخواهد شد صفت بخل برخلاف ايمان است»
قال علي بن موسی رضا (ع) اَيّاكُمْ وَ الْحِرْصَ وَالْحَسَدَ فَاِنَّهْما اَهْلَكا اْلاُمَمَ السْالِفَهَ وَايِاّكُمْ وَ الْبُخْلِ فَاِنَّها عاهَهٌ لا تَكُونُ فِي حُرٍّوَ لا مُوْمِنٍ اِنَّها خِلافُ اْلايِمان (بحار الانوار ج78ص346)
22. «خاموشى درى از درهاى حكمت است همانا خاموشى جلب محبت مى كند و راهنماى هركار نيكى است »
قال علي بن موسی رضا (ع) اَلصَّمْتُ بابٌ مِنْ اَبْوابِ الْحِكْمَةِ اِنَّ الصَّمْتَ يُكْسِبُ الْمَحَبَّةَ اِنَّهُ دَليلٌ عَلي كُلِّ خَيْرٍ (بحار الانوار ج78ص335)
23. «با دوست متواضعانه برخورد كن و با دشمن با گريز و احتياط و با عموم مردم با چهره گشاده مصاحبت نما »
قال علي بن موسی رضا (ع) اِصْحَب ... الصَّديقَ بِالتَّواضُعِ وَالْعَدُوَّ بِالتَّحَرُّزِ وَالْعامَّةَ بِالْبِشْرِ (بحار الانوار ج78ص355)
24. «خداوند گفتگوى بيهوده و تباه نمودن مال و سوال كردن بسيار را دشمن دارد»
قال علي بن موسی رضا (ع) اِنَّ اللَه يبْغضُ الْقِيلَ وَ الْقالَ وَ اِضاعَةَ الْمالِ وَ كَثْرَة الْسُّوالِ (بحار الانوار ج78ص335)
25. «شخص بخيل آسايش ندارد و براى شخص حسود لذت و خوشى نيست شاهان بى وفا هستند و انسان دروغگو جوانمردى ندارد »
قال علي بن موسی رضا (ع) لَيْسَ لِبَخيلٍ راحَهٌ وَ لا لِحَسْودٍ لَذَّهٌ وَلا لِمُلُوكٍ وَفاءٌ وَ لا لِكَذُوٍب مُرُوَّهٌ (بحار الانوار ج78ص345)
26. «فلسفه و راز نماز آن است كه نماز اقرار به ربوبيت خدا و نفى هر گونه شريك براى خدا و ايستادن با كمال خضوع و كوچكى و بيچارگى در پيشگاه خدا است ايستادنى كه اعتراف به گناه و در خواست آمرزش گناهان پيشين و نهادن صورت بر زمين پنج نوبت در شبانه روز به احترام عظمت خدا مقرون مى باشد نماز موجب ياد خدا و دورى از غفلت و سركشى و باعث خشوع فروتنى و اشتياق و خواهان طلب افزايش معنوى و مادى است به علاوه نماز انسان را به مداومت بر ذكر خدا در شب و روز برمى انگيزاند تا بنده مولا و آقا و مدبر و آفريدگار خود را فراموش نكند چرا كه فراموش كارى موجب طغيان و سركشى خواهد شد انسان در حال نماز در پيشگاه خدا در ياد خدا است و همين حالت او را از گناهان باز مى دارد و انواع تباهيها را از او جلوگيرى مى نمايد »
قال علي بن موسی رضا (ع) عِلَّةُ الْصَلاةِ اَنَّها اِقْرارٌ بِالرُّبُوبِيَةِ للهِ عَزَوَجَلَ وَ خَلْعُ اْلاَنْدادِ وَ قِيامٌ بَيْنَ يَدَيِ الْجَبّارِ جَلَّ جَلالُهُ بِالذُّلِّ وَالْمَسْكَنَةِ وَ الْخُضُوعِ وَاْلاِعْتِرافِ وَ الطَّلَبُ لِلاِقالَةِ مِنْ سالِفِ الْذُنُوبِ وَ وَضْعُ الْوَجهِ عَلَي اْلاَرْضِ كُلَّ يَوْمٍْ خَمْسَ مَرّاتٍ اعْظاماً للهِ عَزَوَجَلَ وَأَنْ يَكُونَ ذاكِراً غَيْرَ ناسٍ وَلا بَطِرٍ وَيَكُونَ خاِشعاً مُتَذَلِّلاً راغِباً طالِباً لِلزِيادَةِ فِي الْدِينِ وَالدُّنْيا مَعَ ما فِيهِ مِنَ اْلاِنْزِجارِ وَاْلمُداوَمَةِ عَلي ذِكر اللهِ عَزَّوَجَلَ بِاللَّيْلِ وَالنَّهارِ لِئَلاَّ يَنْسي الْعَبْدُ سَيِّدَهُ وَ مُدَبِّرَهُ وَخالِقَهُ فَيَبْطَرَ وَيَطْغي وَ يَكُون في ذِكْرِهِ لِرَبِهِ وَقِيامِهِ بَيْنَ يَدَيْهِ زاجِراً لَهُ مِنَ الْمَعاصِي وَ مانعاً مِنَ اَنْواعِ الْفِسادِ . (بحار الانوار ج82ص261)
27. «صفت بخل آبروى انسان را لكه دار مى كند و علاقه دنيا موجب رنجها و گرفتاريها مى شود ارجمندترين خوى ها نيكى كردن و پناده دادن به بيچاره درمانده و برقرار كردن آرزوى آرزومند است»
قال علي بن موسی رضا (ع) وَ الْبُخْلُ يُمَزِقُ الْعَرْضَ وَ الْحُبُ داعِي الْمَكارِهِ وَأَجَلَ الْخَلائِقِ وَاَكْرَمُها اصطِناعُ الّمَعّرُوفِ وَ اِغاثَةُ الْمَلْهُوفِ وَتَحْقِيقُ اَمَلِ اْلاَمَلِ . (بحار الانوار ج78ص357)
28. «با شرابخوار همنشين نشو و بر او سلام نكن»
قال علي بن موسی رضا (ع) لا تُجالِسْ شارِبَ الْخَمْرِ وَلا تُسَلِّمْ عَلَيْهِ . (بحار الانوار ج66ص491)
29. «خداوند از اين رو شراب را حرام كرد كه موجب فساد و دگرگونى عقل شرابخواران شده و باعث مى شود كه شرابخوار ذات پاك خدا را انكار كند و به خدا و رسولانش ناسزا بگويد و موجب گناهان ديگرى مانند فساد قتل تهمت زنا واحتراز اندك از محرمات مى گردد از اين رو حكم كرده ايم كه هر گونه نوشابه مست كننده حرام است زيرا اين نوشابه ها نيز همان نتيجه سوء شراب را دارند»
قال علي بن موسی رضا (ع) حَرَمَ اللهُ الْخَمْرَ لِما فيها مِنَ الْفَسادِ وَمِنَ تَغْييرِ عُقُولِ شارِبِيها وَحَمّلِها اِيّاهُمْ عَلي اِنْكارِ اللهِ عَزَوَجَلَ وَالْفِرْيَةِ عَلَيْهِ وَ عَلي رُسُلِهِ وَسايِرِ ما يَكُونُ مِنْهُمُ مِنَ الْفَسادِ وَالْقَتْلِ وَ الْقَذْفِ وَالْزِنا وَقِلَّةِ اْلاِحْتِجازِ مِنْ شَيْءٍ مِنَ الْمَحارِمِ فَبِذلِكَ قَضَيْنا عَلي كُلِ مُسْكٍِر مِنَ اْلأَشْرِبَةِ اَنَهُ حَرامٌ مُحَرَّمٌ لِاَنَهُ يَأْتِي مِنْ عاقِبَتِها مايَأْتِي مِنْ عاقِبَةِ الْخَمْرِ.... ( وسائل الشيعه ج17ص262)
30. «هفت چيز بدون هفت چيز يك نوع مسخره كردن خود است:1- كسى كه با زبان استغفار كند ولى در قلبش پيشمان نيست.2- كسى كه از خدا طلب توفيق مى كند ولى براى بدست آوردن آن كوشش نمى نمايد خود را مسخره كرده است.3- كسى كه طلب دورانديشى (تدبير و احتياط از لغزش ) كند ولى رعايت حريم دورانديشى را ننمايد خود را مسخره نموده است.4- كسى كه از خدا درخواست بهشت كند ولى در برابر سختيها صبر ننمايد خود را مسخره كرده است.5- كسى كه از آتش دوزخ به خدا پناه ببرد ولى هوسهاى دنيوى را ترك ننمايد خود را مسخره نموده است.6- كسى كه خدا را ياد كند ولى به سوى لقايش پيشى نگيرد خود را مسخره نموده است» [ توجه در اين حديث به جاى هفت موضوع شش موضوع ذكر شده است]
قال علي بن موسی رضا (ع) سَبْعَةُ أَشْياءٍ بِغَيْرِ سَبْعَةِ أَشْياءٍ مِنَ اْلإِسْتِهْزاءِ : مِنَ اسْتَغْفَرَ بِلِسانِهِ وَ لَمْ يَنْدَمْ بِقَلْبِهِ فَقَدْ اسْتِهْزا بِنَفْسِه وَ مَنْ سَأَلَ اللهَ الْتَوْفيقَ وَ لَمْ يَجْتَهِدُ فَقَدْ اسْتِهزا بِنَفْسِهِ وَ مَنْ اسْتَحْزَمَ وَ لَمْ يَحْذَرْ فَقَدْ اسْتِهْزاءَ بِنَفْسِهِ وَمَنْ سَأَلَ اللهَ الْجَنَةَ وَ لَمْ يَصْبِرُ عَلَي الشَدائِدِ فَقَدِ اسْتِهْزَأَ بِنَفْسِهِ وَ مَنْ تَعَوَّذَ بِاللهِ مِنَ الْنارِ وَ لَم يَتّرُكَ شَهَواتِ الْدُنْيا فَقَدِ اسْتَهْزَأُ بِنَفْسِهِ وَ مَنّ ذَكَرَ اللهَ وَ لَمّ يَسْتَبِقْ إِلي لِقائِهِ فَقَدِ اسْتَهْزَأُ بِنَفْسِهِ. (بحار الانوار ج78ص356)
