31. «بهترين ثروت ، قناعت است و بدترين فقر بيچارگى خضوع و كرنش ( در برابر ثروتمند ) است»
قال حسن بن علي(ع) خَيْرُ الْغِني اَلْقُنُوعُ وَ شَرُّ الْفَقْرِ اَلْخُضُوعُ (بحار الانوار ج78ص113)
32. «شوخى ، هيبت و شكوه انسان را مى‌خورد انسان خاموش ، از هيبت و شكوه ، بهره فراوان دارد . »
قال حسن بن علي(ع) اَلِمْزاحُ يَاْكُلُ الْهَيْبَةَ وَ قَدْ اَكْثَرَ مِنَ الْهَيْبَةِ ا لصّامِتُ (بحار الانوار ج78ص113)
33. «فرصت ، زودگذر است ، و بازگشت آن به كندى صورت مي گيرد. »
قال حسن بن علي(ع) اَلْفُرْصَةُ سَرِيعَةُ الْفَوْتِ بَطِيئَةُ الْعَوْدِ (بحار الانوار ج78ص113)
34. «و نزديك و خويشاوند كسى است كه دوستى او را نزديك كند گرچه نسبتش دور باشد . »
قال حسن بن علي(ع) اَلْقَرِيبُ مَنْ قَرَّبَتْةُ الْمَوَدَّةُ وَ اِنْ بَعُدَ نَسَبُهُ (تحف العقول ص234)
35. «پستى آن است كه شكر نعمت نگزارى»
قال حسن بن علي(ع) اَللوُّمُ اَنْ لا تَشْكُرَ النِّعْمَةَ (تحف العقول ص233)
36. «با مردم آن گونه رفاقت و برخورد كن كه دوست دارى آنها همانگونه با تو رفاقت و برخورد كنند. »
قال حسن بن علي(ع) صاحِبِ النْاسِ مِثْلَ ما تُحِبُّ اَنْ يُصاحِبُوكَ بِهِ (بحار الانوار ج78ص116)
37. «كسى كه رفت و آمد به مسجد را ادامه دهد به يكى از هشت فايده برسد:1- (بهره مندى به يكى از آيات محكم ( روشن ) قرآن. 2- پيدا كردن رفيقى سود بخش. 3- فراگيرى علم تازه. 4- برخوردارى از رحمتى كه در انتظارش بود. 5- بهره مندى از سخنى كه راهنماى او شود. 6- يا پندى كه مانع گناه گردد. 7- نكردن گناه از روى حياء. 8- نكردن گناه از روى خوف الهى. »
قال حسن بن علي(ع) مَنْ اَدامَ الاخْتِلافَ اِلَي الْمَسْجِدِ اَصابَ اِحْدي ثَمانٍ ايةً مُحْكَمَةً وَ اخاً مُسْتَفادًا وَ عِلْماً مُسْتَطْرَفاً وَ رَحْمَةَ مُنْتَظِرَةً وَ كَلِمَةً تَدُلُّهُ عَلَي الْهُدي اَوْ تَرُدُّهُ عَن رَديً وَ تَرْكَ الذُّنُوبِ حَياءً اَوْ خَشْيَةً (تحف العقول ص235)
38. «تعجب مى‌كنم از كسى كه در مورد غذائى كه مي خورد فكر مى‌كند ( كه سالم و بهداشتى باشد ) چگونه درباره مطالب معقول و معنوى ، فكر نمى‌كند ، در نتيجه شكمش را از غذاى زيانبخش دور مى‌نمايد ولى سينه‌اش (و ذهنش ) را ميعادگاه چيزهايى كه پست و انحرافى است قرار مى‌دهد. »
قال حسن بن علي(ع) عَجِبْتُ لِمَنْ يَتَفَكَّرُ فيِ مَاْكُولِهِ كَيْفَ لا يَتَفَكَّرُ فِي مَعْقُولِهِ فَيُجَنَّبُ بَطْنَهُ ما يوْذِيهِ وَ يُودِعُ صَدْرَهُ ما يُرْديهِ (سفينة البحار ج 2 ص 84)
39. «هنگامى كه انجام مستحبات ، به واجبات لطمه زدند ( و موجب خستگى و اتلاف وقت شده و در نتيجه باعث تضييع واجبات گشتند) ، آن مستحبات را ترك كنيد . »
قال حسن بن علي(ع) اِذا اَضَرَّتِ الْنَّوافل بِالْفَرِيضَةِ فَاْرفُضُوها (بحار الانوار ج78ص109)
40. «و بدانيد همانا هر آن كس كه تقواى الهى را پيشه خود سازد خداوند راه نجات از فتنه ها را براى او قرار مي دهد و او را در امور زندگيش محكم و استوار مى‌سازد و راه هدايت و رشد او را فراهم مي نمايد ، حجت و برهانش را پيروز نمايد ، و او با آنهايى است كه خدواند نعمتش را بر آنها ارزانى داشته است يعنى با پيامبران ، صديقان (راستان) ، گواهان و شايستگا ن ، براستى اينها چه دوستان مهربانى هستند. »
قال حسن بن علي(ع) وَاعْلَمُوا اَنَّهُ مَنْ يَتَّقِ اللهِ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً مِنَ الْفِتَنِ وَ يْسَدِّدْهُ في اَمْرِه وَ يُهَيَّي لَهُ رُشْدَ وَيُفْلِجْه بِحُجَّتِهِ وَيُبَيَّضْ وَجْهَهُ وَيُعْطِهِ رَغْبَتَهُ مَعَ الَّذِينَ اَنْعَمَ الله عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِّينَ وَالصِّديقينَ وَالشُهّداءِ وَالصّالِحِينَ….. (تحف العقول ص232)
