تبیان، دستیار زندگی

پاسخ : خداوند متعال در سوره مبارکه قيامت فرموده است: ايحسب الانسن الن نجمع عظامه بلي قدرين علي ان نسوي بنانه آيا انسان مي پندارد که هرگز استخوانهاي او را جمع نخواهيم کرد؟! آري قادريم [حتي خطوط سر] انگشتان او را موزون و مرتب کنيم.قرآن کريم در آيه اخير، به معجزه اي بزرگتر از احياي استخوانهاي پوسيده اشاره ميکند و آن احيا و تنظيم سرانگشتان است. چه سري در سر انگشتان است که اين چنين بدان توجه شده است؟ به راستي چرا خدا اعضاي ديگر بدن را ذکر نفرمود؟قرنهاي بسياري از نزول قرآن گذشت تا کشف شد که هرکس، اثر انگشت مخصوص به خود دارد! لذا اين کشف بزرگ که نشان ماهيت مادام العمر انسان است در کشف جرم و شناسايي مجرمان به کار رفت.گفتني است که برخي احتمال داده اند، منظور از «سرانگشتان» احيا و بازسازي استخوانهاي کوچک و ظريف و دقيق آن باشد.

پاسخ : در اين باره به طور قطع نمي توان اظهار نظر کرد اما به طور احتمال مي توان گفت که در سياره هاي ديگر موجودات زنده اي وجود دارند. قرآن کريم مي فرمايد:«و من ءاياته خلق السموات و الارض و ما بث فيهما من دابه و هو علي جمعهم اذا يشاء قدير»از نشانه هاي قدرت او ، آفرينش آسمان ها و زمين و پراکندن جنبندگان در آن دو است و هر وقت اراده کند قادر به گردآوردن آنها است. آيه ديگري نيز مي فرمايد: « و ربک اعلم بمن في السموات و الارض»پروردگار تو از حال همه کساني که در آسمانها و زمين اند آگاه تر است. در بعضي روايات نيز آمده است که در کرات آسماني، موجودات زنده وجود دارد.

پاسخ : تفسير، برگرفتن نقاب از چهره الفاظ مشکل است. تفسير آن گاه است که هاله اي از ابهام، لفظ را فرا گرفته، پوششي بر معنا افکنده باشد، و مفسر با ابزار و وسايلي که در اختيار دارد، در زدودن آن ابهام بکوشد. تفسير عبارت است از بيان مفاد استعمالي آيات قرآن و آشکار نمودن مراد خداي متعال از آن بر مبناي ادبيات عرب و اصول عقلايي محاوره. تاويل به عقيده علامه طباطبايي: گرچه مشهور در بين قدما اين بوده است که تاويل را همان تفسير و مراد از کلام مي دانسته اند؛ ولي حق در تاويل اين است که بگوييم: تاويل، واقعيتي است که مستند بيانات قرآن، اعم از حکم، حکمت يا موعظه قرار مي گيرد. تاويل براي همه آيات قرآن، چه محکمات و چه متشابهات وجود دارد و از قبيل مفاهيم و معاني نيست که الفاظ بر آن دلالت داشته باشد؛ بلکه تاويل از امور عيني است و فراتر از آن است که قالب هاي الفاظ، آن را فرا گيرد. خداوند آن امور و حقايق عيني را فقط براي تقريب به اذهان ما به قيد الفاظ و کلمات و عبارات مقيد نموده است. اين الفاظ، همانند مثل هايي هستند که با آوردن آنها انسان به معناي مورد نظر نزديک مي شود. قرآن در تمام موارد استعمال لفظ تاويل، همان واقعيت عيني خارجي را در نظر گرفته است. موارد استعمال و کاربرد تاويل، از جمله در دو داستان حضرت موسي و خضر و نيز در داستان حضرف يوسف و جز آن، شاهد بر اين مدعا است. براي مثال در آغاز سوره يوسف، جريان خواب وي بدين صورت نقل مي گردد : (اذ قال يوسف لابيه يابت اني رايت احد عشر کوکبا و الشمس و القمر رايتهم لي سجدين) ياد کن زماني را که يوسف به پدرش گفت: اي پدر! من در خواب يازده ستاره را با خورشيد و ماه ديدم. ديدم آن ها براي من سجده مي کنند.پس از گذشت سال ها و اتفاقات فراواني که مي افتد، تاويل اين رويا در پايان سوره اين گونه گزارش مي شود : (و رفع ابويه علي العرش و خروا له سجدا و قال يابت هذا تاويل رءيي من قبل قد جعلها ربي حقا) و پدر و مادرش را به تخت برنشانيد، و همه آنان پيش او به سجده در افتادند، و يوسف گفت: اي پدر، اين است تعبير خواب پيشين من، به يقين پروردگارم آن را راست گردانيد. در اين جا آن چه يوسف در خواب ديده است به سجده پدر، مادر و برادرانش باز ميگردد. اين تاويل و رجوع از قبيل رجوع، مثال به ممثل و واقعيت خارجي است.

پاسخ : قرآن داراي 114 سوره و 6236 آيه است.

پاسخ : قرآن 114 بسم الله الرحمن الرحيم دارد. البته سوره توبه بسم الله الرحمن الرحيم ندارد و سوره نمل دو بسم الله داردي يکي در اول سوره و ديگري در آيه 30.

پاسخ : قرآن داراي 30 جزء و120 (و به نقلي 60) حزب است.

پاسخ : سوره «بقره».

پاسخ : «شير».

پاسخ : «کوثر».

پاسخ : «آيه الکرسي».